Najlepszy sposób na dyskopatię

Masz problemy z kręgosłupem? Przeczytaj o najnowszych zabiegach i operacjach skutecznych w leczeniu dyskopatii, które stosowane są w Polsce i znajdź metodę dla siebie.

Bóle kręgosłupa ma niemal 80 procent Polaków. Jedną z najczęstszych przyczyn problemów jest dyskopatia, czyli choroba krążka międzykręgowego. Zazwyczaj występuje w okolicy lędźwiowej. Jak podają statystyki, bóle krzyża są trzecim, po nadciśnieniu tętniczym i ciąży, powodem porad medycznych i najczęstszą przyczyną ograniczenia aktywności u ludzi młodych i w średnim wieku. Większości z nich wystarczy sytematyczna rehabilitacja i farmakoterapia. Są jednak sytuacje, gdy choroba postępuje, powodując cierpienie i utrudniając poważnie życie choremu. Do niedawna można mu było pomoc jedynie, stosując klasyczną operację, polegającą na rozcięciu mięśni pleców, dotarciu do kręgosłupa i usunięciu przepukliny. To poważny, rozległy zabieg obciążony dużym ryzykiem powikłań, a chory długo wraca po nim do zdrowia. Dzisiaj osoby borykające się z problemem dyskopatii mogą wybrać jedną z małoinwazyjnych metod likwidacji przepukliny dysku. Prywatne kliniki proponują róznego rodzaju sposoby leczenia, które – jak wynika z ich opinii – są bezpieczne, sprawdzone oraz dają szybkie efekty. Ceny zabiegów zaczynają się zwykle od 8 tys. zł, ale nie które mają podpisane umowy z NFZ, więc wybrane procedury mogą być w całości lub częściowo refundowane. Jakie to metody? Czy naprawde wszystkie są godne polecenia?

Nukleoplastyka metodą koblacji
Lekarz pod kontrolą RTG lub tomografii komputerowej wprowadza grubą igłę aż do dysku. Przy pomocy elektrody, której temperatura nie przekracza 60st C, rozbija cząsteczki wody zawartej w dysku (składa się on bowiem w 70 proc z wody) na tlen i wodów. Następnie poprzez tą samą igłę odprowadza je na zewnątrz. Prowadzi to do zmniejszenia ciśnienia i obkurczenia dysku (dekompresji). Dzięki temu "wraca on na swoje miejsce", przestaje uciskać sąsiadujące struktury co powoduje złagodzenie lub zlikwidowanie dolegliwości. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym (albo w krótkotrwałej dożylnej sedacji podczas której pacjent śpi, ale oddycha samodzielnie).
Jest to najmniej inwazyjna metoda w chirurgii kręgosłupa. Nie wymaga rozcięcia tkanek, nie powoduje traty krwi, a pacjent niemal natychmiast może zacząc chodzić i szybko wraca do zdrowia. Jest skuteczna w 80 procentach (czyli pomaga 80 na 100 pacjentów). Daje najmniej powikłań ze wszystkich znanych metod. Koblację można jednak zastosować tylko u pacjentów z niewilką przepukliną. Najlepsze efekty daje u chorych z tzw. wypukliną – czyli wówczas gdy dysk nie wysunął się jeszcze z dużym stopniu do kanału kręgowego. Wynik, czyli ustąpienie dolegliwości, nie pojawia się też natychmiast: trzeba niestety poczekać aż krążek się obkurczy, co trwa zwykle kilka tygodni.

Termonukleoplastyka
Podobnie jak przy koblacji, wprowadza się do dysku igłę i dzięki wykorzystaniu wysokiej temperatury, ale tym razem powyżej 70 st C, odarowuje się wodę oraz doprowadza do zmian w strukturze włókien kolagenowych krążka, co powoduje jego obkurczenie.
Zastosowanie wyższej temperatury sprawia, że ewentualne powikłania mogą być zdecydowanie poważniejsze. Dlatego termonukleoplatyka może być zastosowana tylko w ściśle określonych przypadkach uzależnionych np. od wielkości i miejsca powstania przepukliny.

Laserowa dekompresja dysku
Podobnie jak w poprzednich metodach termicznych, wprowadza się igłę do chorego krążka. Poprzez nią wsuwa się światłowód, którego koniec podłączony jest do lasera medycznego. Dzięki zastosowaniu bardzo dużej energii uwuwa się część dysku, a część odparowuje.
Do niedawna była to metoda dość popularna, jednak ostatnio na świecie odchodzi się od operacji laserowych dyskopatii, ponieważ gdyby podczas zabiegu doszło do powikłań, to mogą być ne dramatyczne. Istnieje ryzyko, że jeśli tak wysoka temperatura dotrze do korzeni nerwowych, to można je nieodwracalnie uszkodzić, co grozi np. porażeniem kończyn. Jednym z efektów niepożądanych może być też zapalenie kręgosłupa – choroba bardzo trudna do wyleczenia. Dlatego decyzję dotyczącą tego typu terapii trzeba przemyśleć. Jeśli mamy wątpliwości co do zastosowania jakiejś metody operacyjnej, warto zasięnąć opinii innych specjalistów, np. takich, których polecą nam znajomi.

Metody enoskopowe
Podczas zabiegu wykorzystuje się specjalny sprzęt: mniejsze narzędzia oraz kamerę. Dzięki temu można wykonać operację, która zakresem nie różni się od otwarej lub mikrochirurgicznej operacji dyskopatii, jest jednak zdecydowanie mniej inwazyjna. Chirurg nie musi rozcinać miękkich tkanek przykręgosłupowych, by dostać się do dysku: endoskop jest wprowadzany przez niewielkie ok 0,5-2 cm nacięcie na skórze, a mięśnie są jedynie rozwarstwiane, a nie odcinane od kręgosłupa. Lekarz widzi pole operacyjne w dużym powiększeniu na ekranie komputera, a dzięki elastcznym narzędziom może dotrzeć we właściwe miejsce, nie niszcząc przy tym okolicznych tkanek. Podczas zabiegu enoskopowego dochodzi też do mniejszej utraty krwi: ok 100-150ml. Pacjent może wyjść ze szpitala już kolejnego dnia, a czas jego rekonwalescencji znacznie się skraca. Zdecydowanie szybciej niż po tradycyjnej operacjii może wrócić do aktywności.
Zdaniem wielu specjalistów jest to najbardziej odpowiednia metoda operacji dyskopatii. Ma wysoką skuteczność. W wielu klinikach, można znaleźć różnego rodzaju metody endoskopowe wymieniane pod innymi nazwami: różnią się one sprzętem wykorzystywanym podczas zabiegu. Zasadniczo jednak chodzi o to samo, aby przez małe cięcie skutecznie usunąć przepuklinę nie niszcząc przy tym sąsiadujących tkanek. Warto jednak wiedzieć, że endokopy różnią się od siebie. Każdy ma swoje ograniczenia np. jedne są bardziej elastyczne, inne sztywne, w związku z tym mają nieco inny zakres ruchomości, inne plusy i minusy. Jeden endoskop będzie znakomitym sprzętem do określonego typu przepukliny, ale z innym nie da sobie rady. Dlatego warto poszukać uczciwego chirurga, który przedstawi nie tylko zalety ale i ograniczenia sprzętu.

Przeszczep komórek własnych dysku
Metoda, dzięki której można zastąpić zużytą tkankę pacjenta, nową, ale jego własną. W znieczuleniu miejscowym pobiera się tkankę krążka miedzykręgowego i probkę krwi chorego. Następnie w laboratorium hoduje się z nich i namnaża nowe komórki, po 6-8 tygodniach wstrzykuje się je do jądra miażdżystego krążka międzykręgowego, gdzie podejmują swoją pracę. Tworzy się wówczas nowa tkanka amortyzująca. Zwiększa ona elastyczność dysku przy zachowaniu jego niezmienionej wysokości. Transplantacja własnych komórek pobranych z dysku pacjenta jest pierwszym zabiegiem medycznym pozwalającym na odbudowanie jego objętości. Narazie niedostępna w Polsce, ale stosowana m.in. w klinice Avicenna w Berlinie.

Mikrochirurgiczne usunięcie dysku
Zdarzają się przepukliny tego typu, których nie można usunąć przy pomocy terapii małoinwazyjnych. Wówczas zamiast klasycznej operacji, lekarz może stosować metoę mikrochirurgiczną. Można zastosować w niej mniejsze nacięcie skóry, a podczas zabiegu lekarz korzysta z mikroskopu operacyjnego lub lupy chirurgicznej, co poprawia widoczność. Podczas tego typu operacji, lekarz może usunąć dysk w całości i zastapić go implantem międzytrzonowym, a następnie skręcić kręgi śrubami.
To najlepsza metoda operacji dyskopatii, gdy mniej inwazyjne sposoby są z różnego rodzaju przyczyn medycznych lub anatomicznych niewskazane lub nieskuteczne. Jest obarczona mniejszym ryzykiem powikłań niż klasyczna, otwarta operacja: w najmniejszym możliwym stopniu uszkadza sąsiadujące tkanki, a daje chirurgowi większe pole manewru i możliwości niż metody małoinwazyjne. Jako najmniej obciążająca organizm, szczególnie wskazana u osób starszych wymagających np. założenia stabilizacji kręgosłupa.

Produkty zdrowotne wspomagające kręgosłup dostępne są w sklepie inernetowym www.Reha24.pl