Sztuczna kość

Sztuczna kość to biomateriał zbliżony do naturalnych kości człowieka, służący do uzupełniania ubytków pourazowych i nowotworach kości, jak również stanów zapalnych po usunięciu zęba i paradontozie. Początkowo substancja była testowana w weterynarii później zaczęto jej używać także w leczeniu ludzi.

Materiał opracowali biochemicy z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie i Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Prace nad stworzeniem materiału trwały dwa lata. Zespołem naukowców kierowała prof. Grażyna Ginalska. W jego skład weszły dr Anna Belcarz z Lublina oraz prof. Anna Ślósarczyk i Zofia Paszkiewicz z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

Kości zastępcze tworzywo bazuje na hydroksyapatytach, w naturze minerał ten  występujący np. w kościach ludzi i zwierząt. Jego przeznaczanie zarysowuje się od chirurgii stomatologicznej, ortopedii, chirurgii urazowej aż po medycynę weterynaryjną.

Wynalazek został opatentowany. Na chwilę obecną znajduje się na etapie badań przedklinicznych prowadzonych z udziałem pacjentów Kliniki Chirurgii Urazowej i Medycyny Ratunkowej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Aby dokończyć projekt potrzebnych jest kilka milionów złotych. Pieniądze potrzebne są do opłacenia produkcji materiału do badań, badań klinicznych na pacjentach oraz badań na zwierzętach. Ponadto kosztowna jest sama procedura dokumentacyjna prowadzona przez urząd ds. rejestracji produktów i materiałów medycznych.

"Sztuczna kość" w roku 2013 otrzymała w Brukseli nagrodę Światowej Organizacji Własności Intelektualnej za Najlepszy Wynalazek opracowany przez Kobietę Wynalazcę. Dostała też Grand Prix Europejskiej Izby Francuskich Wynalazców oraz Złoty medal z wyróżnieniem. Teraz twórczynie "sztucznej kości" nominowane są do Nagrody Renoma Roku 2013 magazynu "Prestiż - relacje gospodarcze" w kategorii wynalazca.